15 jaar GLASS & ART is een waargebeurd sprookje
Er was eens, heel lang geleden, een onderzoekster aan de Universiteit Twente hard aan het werk. Ze werkte aan de wetenschap, aan haar proefschrift, en aan het onderwijs. Daarnaast organiseerde ze mooie congressen over technologie, wetenschap en filosofie, en ze dacht gelukkig te zijn. Maar toch knaagde er iets, of eigenlijk meerdere “ietsen”.
De wetenschap is mooi, heel mooi, vond ze nog steeds, maar techniekfilosofie was een beetje dom…het liep nogal achter en ging meer over woorden en ideeën van dode oude witte mannen dan over het echte leven. De impact van het werk op de maatschappij was 0,0. Het stoorde haar ook dat veel professoren meer energie staken in hun onderlinge gevechten dan in de vakinhoud, maar er was nog iets. Ze voelde zich steeds meer “genormaliseerd”, steeds meer geduwd in het hokje van saaie, fantasieloze academicus die braaf mag herhalen wat ze geleerd heeft en wat maatschappelijk wenselijk is.
Het Museum voor Vlakglas- en Emaillekunst
Zo mijmerend, liep ze tijdens de kerstvakantie van 2007 door het toenmalige Museum voor Vlakglas- en Emaillekunst in Ravenstein. Emaille – glas gesmolten op metaal – sprak haar meteen aan: zo mooi en erg technisch. Ze begreep dat achter de kleuren van het glas, koper, zilver en andere stoffen een wereld van schei- en natuurkunde schuil moest gaan. Een wereld vol techniek en wetenschap, maar ook vol met creativiteit. Kunst: hoe vrijer hoe beter! Spelen zonder grenzen. Niet elk woord 100x omkeren. Maar leren, spelen en experimenteren!
Tijdens de open atelierdagen van 11 en 12 november bent u van harte welkom om met ons 15 jaar Glass & Art te vierden. De showroom is dan open, met hapjes, drankjes en een hoop moois en leuks!
Van hobby naar bedrijf
Ze pakte de hobby op: een stukje van een schuur werd leeggeruimd, klein oventje erin, en gaan met die banaan. Niet veel later, in 2008, vroeg datzelfde museum of ze demonstraties en cursussen wilde geven. Dat wilde ze wel, en gretig zei ze ja. Daarbij had ze even niet aan haar man gedacht. Haar altijd trouwe Prins in de grijze Volvo vond het idee wel leuk, maar als belastingjurist wees hij haar op het feit dat ze, als ze wilde gaan freelancen, wel eerst even naar de Kamer van Koophandel moest. En dus zat ze, 8 oktober 2008, braaf samen met haar Prins de KvK formulieren in te vullen. Ineens had ze een kunstatelier… geen moment dacht ze toen dat er een dag zou komen waarop ze 15 jaar Glass & Art kon vieren.
Eindelijk een vaste baan
Door de week was ze de academicus, in het weekend de kunstenares. Ze dacht over zichzelf als academicus. Na het afronden van haar proefschrift in 2010 ging ze mee met een van de aardigere hoogleraren naar de Universiteit Maastricht. Daar begon ze aan de volgende fase van haar wetenschappelijke carrière, maar eerlijk gezegd, het vuur zat er niet echt meer in, en de pogingen waren wat halfslachtig. Desondanks kreeg ze na een jaar een vaste baan aangeboden. Dit was de baan waar ze sinds de brugklas zo hard voor had gewerkt. Ze hoorde de woorden uit de mond van de prof, en barste in tranen uit. Het waren geen tranen van plezier.
De HR manager en prof. reageerden verbaast en relatief sympathiek: “je ziet eruit alsof je een burn out hebt. Ga naar huis, rust uit en kom over drie werken terug om verder te praten. Ons aanbod staat.”
Op weg naar huis was het haar Prins in de grijze Volvo die weer eens de verstandigste was. “Denk je zelf dat je een burn out hebt?” luidde de gortdroge vraag op een nogal hysterisch relaas over wat er gebeurd was. “Iemand die een burn out heeft, heeft nergens zin in”, kwam er nog achteraan.
Echt geen burn-out
Had ik nergens zin in? Echt wel! Ik zou gaan exposeren in Budapest, was bezig met de planning van een nieuw atelier. Ik was mezelf aan het leren glasblazen en nieuwe cursussen emailleren en glasfusing aan het organiseren. We waren wezen kijken naar een ander huis, waarbij we een echte winkel konden beginnen. Of toch liever verder gaan in de schuren achter ons huis? Er waren zoveel dingen die speelde waarover ik nadacht, zoveel dingen waar ik zin in had … geen van allen hadden iets met de universiteit van doen.
“Nou”, zei manlief, “dan weet je wat je moet doen. Je hebt drie weken om een businessplan te schrijven, na te denken over je atelier, en na te denken over je academische werk. Succes!”
Niet mijn droom, wel een mooi sprookje
Om een heel lang sprookje kort te maken, de keuze viel na die drie weken op de kunst. Nu, jaren later, bestaat Glass & Art 15 jaar. Er is ontzettend veel veranderd in de tussenliggende tijd. Zo hebben we inmiddels een van de meest uitgebreide glaskunstateliers van Nederland, met zelfs eigen glasblazerijen. Eigenlijk kun je het zo gek niet bedenken of we hebben het een keer gemaakt: van tuinkabouters en treinen van glas tot presse papiers en bollen, van grote meters hoge kunstwerken tot 1,5 mm glazen oorbellen, van zeer abstracte modernistische werken tot Venetiaanse krullen en prullen. We zijn meer dan full-time aan het werk, en hebben veel fijne, en ook veel fijne vaste, klanten.
Ik heb nooit gedroomd van een eigen glaskunstatelier: ik droomde van de wetenschap. Maar het is toch een mooi sprookje, met een heel mooi “en ze leefde nog lang en gelukkig!”
Tijdens de open atelierdagen van 11 en 12 november bent u van harte welkom om met ons 15 jaar Glass & Art te vieren. De showroom is dan open, met hapjes, drankjes en een hoop moois en leuks!